kom meer te weten over
andre hazes

Hij gaat van award naar verkooprecord en van uitverkochte show naar goed bekeken televisieprogramma. De zegetocht van André Hazes is nog lang niet over, zo lijkt het: zijn nieuwe album Anders kwam wederom op nummer 1 binnen in de hitlijsten. De zanger zelf geniet met volle teugen, maar leert ook elke dag nog bij. Door vallen, soms hard, en opstaan.

 

 

Zijn carrière leest als een jongensboek. Of eigenlijk een hele reeks, want alle hoofdstukken passen er anders niet in. Met Bedankt Mijn Vriend, een postuum duet met zijn vader, scoorde André op zijn dertiende al een eerste nummer 1-hit. Het zou nog zes jaar duren voordat hij in 2013 zijn eerste album Mijn Beste Vriend uitbracht, maar daarna ging het hard. Een jaar later brak hij door bij het grote publiek via het programma Beste Zangers en de nummer 1-hit die eruit voortvloeide; zijn vertolking van Ik Leef Mijn Eigen Leven. Een platencontract volgde, en na een dikke hit met Leef verscheen in 2016 het gelijknamige album. Dat werd eerst goud, vervolgens platina en daarnaast scoorde André in dat jaar maar liefst vier Buma Awards, een Edison in de categorie Volksmuziek én de 100%NL Publieksprijs.

Het jaar erna vervolgde hij zijn succes met in januari twee optredens in AFAS Live en in oktober twee keer een uitverkocht Rotterdam Ahoy. Tussendoor kwam zijn derde album Wijzer uit, dat meteen op nummer 1 binnenkwam. Het betekende een nieuwe fase in de carrière van André: voor het eerst schreef hij mee aan alle songteksten. Zijn monsterhit Ik Haal Alles Uit Het Leven was de eerste single met een tekst van zijn hand.

 

Het was ook de songtitel die werd verwerkt in de realityserie die André’s weg naar zijn eerste grote Ahoy-concert vastlegde; André Hazes: Ik Haal Alles Uit Het Leven. Wacht even: een realityserie? Dat verbaasde hem zelf ook. “Ik was altijd heel stellig dat ik die niet wilde”, lacht André. “Het wordt al snel ordinair en plat om het grappig te maken. Daar was ik huiverig voor. Maar nu werd ik vader, Ahoy kwam eraan en ik had dus een verhaal. Daarnaast weet ik hoe geweldig het als kind was om beelden terug te kunnen kijken van je vader als die er niet meer is. Dat wilde ik voor mijn zoon ook achterlaten.” De serie sloeg zo aan dat er een tweede seizoen werd gemaakt, en dit najaar volgt zelfs het derde.

 

Met televisie had André sowieso al kennisgemaakt: hij werd door Talpa (toen nog SBS) gevraagd voor de presentatie van Rad Van Fortuin en maakte daarvan maar liefst 200 afleveringen. Na de talentenjacht So You Think You Can Sing maakte hij zijn eigen favoriete programma tot nu toe: Golden Boys, waar hij met bejaarde mannen op zoek ging naar liefde. “Daarvoor hoefde ik geen teksten uit mijn hoofd te stampen maar mocht gewoon mezelf zijn en van alles uit mijn mouw schudden. Te gek; dat soort programma’s wil ik vaker doen.” Het criterium dat hij gebruikt om tv-klussen aan te pakken is simpel: “Ik wil maken waar ik zelf naar zou kijken. Naar Golden Boys keek ik met Monique op de bank, en ging er stuk om. Hetzelfde geldt voor de realityserie. Van mezelf weet ik natuurlijk wat ik heb gezegd, maar van de mensen om me heen is dat altijd een verrassing.”

 

Hoewel zijn zegetocht onverminderd verdergaat, heeft het moordende tempo waarin André doordendert dit jaar ook voor mindere tijden gezorgd. Zijn relatie met Monique bleek er niet tegen bestand. Hij werkte te veel en kon ‘thuis’ er niet bij hebben, verklaart hij, terugkijkend. “Dat is natuurlijk de wereld op z’n kop. Achteraf is de breuk het beste wat me is overkomen, want het heeft me weer een stukje wijzer gemaakt. Ik besef nu dat het goed is wat ik heb; ik ben daar hartstikke dankbaar voor. Het was een goede les.”

Door de realityserie heeft iedereen kunnen zien hoe André en Monique elkaar tijdens een vakantie toch weer vonden. Toch was nog niet alle ellende achter de rug. Deze zomer moest André op doktersadvies een maand rust houden omdat hij er even doorheen zat. Het was te veel geweest: te veel gewerkt, te veel druk, maar blijven doorgaan. “Ik ben niet iemand die snel zegt: ‘Jongens, even stoppen’. Ik weet wat ik wil bereiken, maar dat kan dus ook ten koste van mij gezondheid gaan.” Na een maand ‘gewoon weer even papa zijn’, écht relaxen zonder met werk bezig te zijn, kon André er weer tegenaan. En heeft een tweede les geleerd, zegt hij. “Ik besef nu dat sommige dingen niet samengaan. Als je een druk schema hebt met volle dagen en je gaat ’s avonds ook nog even stappen, gaat het fout. Als je moe bent, moet je naar je lichaam luisteren. Ik heb geleerd dat niet meer te negeren.”

 

Zijn twee moeilijke periodes en belangrijke lessen kon hij wél mooi verwerken in de teksten voor zijn nieuwe album Anders. De titel is logisch gekozen; het wás ook allemaal anders. “Alleen al de tijd waarin ik zat: niet bepaald alleen rozengeur en maneschijn, maar soms gewoon verrot.” Ook muzikaal is het album anders; een stap verder. André is een zelfverklaarde ‘80s disco freak’ en die stijl moest in zijn nieuwe muziek toch een beetje terugkomen. Voor het eerst luisterde hij naar wat hij live wil overbrengen, zonder veel te denken aan wat goed zou verkopen. Niet dat het nieuwe materiaal niet meer bij hem past, stelt hij. “Het heeft dezelfde inhoud, alleen hebben sommige liedjes een ander jasje. Hipper. Als volkszanger hoef je geen accordeon meer te gebruiken, toch? Ik wil me ontwikkelen, met mijn tijd mee.”

Alle nummers maakte André met zijn vaste team: teksten schrijft hij met Bram Koning, terwijl Marcel Fisser en Edwin van Hoevelaak ondertussen de muziek maken. Inspiratie haalt hij overal vandaan, zegt André. Natuurlijk uit wat hij zelf meemaakt, maar ook de belevenissen van anderen. “Als de buurman zijn hart komt luchten, leg ik een hand op zijn schouder om hem te troosten, en denk tegelijk: morgen heb ik de jongens weer iets te vertellen. Sommige mensen zullen zichzelf wel herkennen in mijn teksten!”

Met Anders kwam voor de tweede keer op rij zijn album op nummer 1 binnen in de hitlijst. Het verdreef Jan Smit van de eerste plaats en zorgde ervoor dat Kraantje Pappie op 2 bleef steken. “Maar van allebei kreeg ik gelukkig berichtjes dat ze het me gunden.”

 

Met een nieuw album heeft André weer meer materiaal voor tijdens zijn steeds grootser wordende concerten. Verkocht hij vorig jaar twee keer Ahoy uit, dit najaar doet hij er daar drie. Bijzonder, al blijft die eerst keer toch het spannendst, weet hij. “Destijds was ik nog bang dat het publiek voor de liedjes van mijn vader kwam, maar ze kwamen voor míj. Nu ben ik zelfverzekerder en kunnen we meer de diepte in.” Deed hij enkele jaren geleden nog de meeste liedjes van zijn vader en minder van zichzelf, nu is dat andersom: in Ahoy is nog maar zo’n 30% van ‘senior’. Dat blijft zo, bezweert André, want hij wil zijn vader blijven eren. In Ahoy voelt hij zich zó vertrouwd dat André hoopt er een jaarlijks terugkerend evenement van te maken. In zijn droom haalt hij ooit een nieuw record in de popzaal, en verslaat dat van Lee Towers met zijn 51 keer. “Nu staat daar zijn standbeeld. Ik vind Lee fantastisch, maar hoop toch dat mijn standbeeld daar komt te staan als ik de 52 heb gehaald.”

Een maand na Ahoy geeft hij in België zijn alleréérste grote concert, in de Lotto Arena. Het is een beetje ‘opnieuw beginnen’, zo voelt het: bij onze zuiderburen moet hij nog veel opbouwen. “Alleen maar goed, dat houdt me met beide beentjes op de grond.”

 

Maar hoewel hij sowieso niet snel naast zijn schoenen zal gaan lopen, reikt zijn ambitie steeds verder. In het nieuwe jaar is André uiteraard weer onderdeel van het spektakel Holland Zingt Hazes, waar hij deze keer een speciaal duet doet met een gloednieuw en nog levensechter hologram van zijn vader. Volgend jaar Ahoy staat ook alweer in de agenda. “Ik merk dat mijn dromen en wensen steeds verder gaan. Op een dag wil ik de grootste zijn van mijn generatie, net als mijn vader was in zijn generatie. Zo wil ik ook herinnerd worden. Albums verkopen is tof, grote zalen vullen ook, maar belangrijker: ik wil dat als ik er niet meer ben, mensen daar een dag verdrietig om zijn. Het is bij mij nooit genoeg.”